Kayıtlar

Yorgun ama inatçı

 Uzun aralar değişmeyen günler ve ne yazık ki değişime izin vermeyen düşünme yetisini kaybetmiş bir kalabalıkla istemediğimiz bir hayata sıkışmış bizler. Hep bir umut değişecek düzelecek desek de aynen devam eden boşverip yoluna bakan tuhaf bir çoğunlukla savaşmadan direnmeyi sürdürüyoruz.

Heyecan

 Bu yıla başlarken çevremde çoğunlukla benim yaşımda insanlar olduğundan belkide o çocuksu yeni yol coşkusu ve heyecanı yoktu içimde. Bu da diğer günlerden biri diye düşündüm.  Zaman içinde yaşlandıkça değil ancak yaş aldıkça toplumun dayatmaları olarak gördüğüm her olguyu hayatımızdan çıkardığımı farkettim. Yıl başı, sevgililer günü gibi bize ait olmayan son 40-50 yılda kültürümüze entegre edilen tüm günler bana anlamsız geliyor. Annem sağ ve sağlıklı olduğu sürece bana her gün “ anneler günü” babam sağ ve sağlıklı olduğu sürece her gün “ babalar günü” günlere tek tek anlam yüklemek yerine varlığımıza, sahip olduklarımıza yada bize gelmesi iyilik getirmeyecek yokluklarımıza şükretmek yaşadığımız her günü mutlu huzurlu kalmak daha kolay değil mi? Bu senenin ilk günü anne ve babamla sakin bir öğleden sonra ve akşam yemeği paylaşıp henüz saat 10 olmadan evime geçip huzurla dualar edip uyumayı seçmem kime göre yanlış yada suç, benim için en doğrusu bu ise. Hayatı yaşayacağınız her günü ke

Görmediklerimiz

 Hayatımızın en anlamlı zamanları ailemizle olan anlar değil midir? Uzun uzun düşünmeye vakit yok bu hayatta bir gün varsak bir sonraki gün var mıyız yok muyuz bilemeden yaşadığımız ömürde en çok bedavadan harcadığımız benim gözümde zaman.  Bir çok insan hayatının sonsuz olduğunu düşünerek mi yaşıyor yoksa zamanı düşünemeyecek kadar günde ve günün derdinde mi kayboluyor. Tartışmaya açık bir konu değil mi sizce de . Kişisel gelişim uzmanları anda kalın diyor ya insanlara acaba hiç tam tersini düşündükleri oluyor mu? Belki de anda kalın dediklerimiz andan kurtulamadığı için bunca sıkıntı içinde boğuluyor kim çözecek bu ikilemi? Şimdi diyeceksiniz ki her zaman olumlu düşünüp yazan bu yazman ne oldu da böyle bir sorgulamaya girdi. Soru da çözüm de basit ne yazık ki ölüme ne kadar yakın zaman yaşarsak o kadar zamandan uzaklaşıyoruz. Son iki ayda üç ayrı ölüm haberi aldım yakın çevremden ikisi annemin büyük ablaları idi. Son vefat ise çok sevdiğim bir komşumun annesi Allah hepsinin mekanını

Yarın aslında bugün

 Zaman kavramından sıyrıldınız mı hiç, takvime bakmadan günü yaşamak bambaşka. Yetişecek bir iş yada randevu yoksa yavaş yaşamayı öğreniyor insan. Yavaşlık en çok farkındalığı harekete geçiriyor. Daha çok detay dikkatinizi çekiyor, daha çok dinliyor ve okuyorsunuz. Çevrenizde daha az insan istiyorsunuz. Var olan o az insanla daha çok ortak payda paylaşıyorsunuz. Sevginiz daha fazla, neşeniz daha coşkulu hüznünüz daha derin oluyor. Yavaşlamayı deneyimleyin hayattan daha uzun soluklar alıp renklerin kokuların sonsuzluğunun farkına varacaksınız.  Sevgiyle, 

Tesadüf mü tevafuk mu

 Günaydın yeni gün ve benimle yol alan tüm aile dost ve arkadaşlarım. Bu sabah farklı bir hisle bana göre normalden biraz geç uyandım. Saat şu an 7.05 kalkalı bir 10 dakika ancak olmuştur. Sabah güzel hislerle uyandığıma göre rüyam olumlu idi ancak hatırlamıyorum. Uzun bir süreçtir benim hatırlamadığım rüyalar evresi son zamanlarda geçmişti yeniden başladığına göre deşifre tamamlanmamış.  Dün başıma gelen güzel gelişmeleri paylaşmak istedim sizinle. Belki farkındadınızdır, tüm hayatımız kimimize göre tesadüflerle şekillenir. Kimimiz bunu yazgı olarak görürüz. Ben tevafuka inananlardanım hiç bir insan hayatımıza durup dururken dahil olmaz zannımca. Kendisini de böyle bir anda tanıdığım bir dostum için ulaştırmam gereken malzemeler vardı elimde 2-3 haftadır. Bir türlü gönderecek araç ve taşıyacak sağlam güvenilir birilerine denk gelmedi diye bekleyen malzemeler İçin çare düşünürken yan komşum bir öneride bulundu ancak nedense içime sinmedi.  Eve geri döndüğümde yeni evlenen alt komşumun